Fetret sözcüğü, “zaaf, gevşeme, gücünü ve tesirini kaybetme” anlamlarına gelir.
Dini literatürde “fetret”, Hz. İsa ile Hz. Muhammed arasında geçen dönemin adıdır.
Tasavvufta, müritlerin tarikat adap ve erkanını yerine getirmede gevşeklik gösterdiği dönemler “fetret” olarak adlandırılır.
Siyasi tarihte ise, devletlerde merkezi otoritenin zayıflayıp yönetim boşluğunun doğduğu dönemlere fetret devri denilir.
Osmanlı tarihinde, Yıldırım Beyazid’in Timur’a 1402’de yenilip esir düşmesinden, Çelebi Mehmed’in bütün kardeşlerini bertaraf edip tek başına Osmanlı tahtına çıktığı 1413 yılına kadar süren döneme “Fetret Devri” adı verilir.
Bu döneme “Fasıla-i Saltanat”, yani “Saltanat arası” da denilmektedir. Osmanlı’da yaşanan Fetret Devri için daha fazla bilgi için şu yazımızı okuyabilirsiniz: