Türkçeden farklı olarak, bazı Batı dillerinde ahlak ve etik kavramlarını karşılayan iki farklı deyim karşımıza çıkmaktadır.
Örneğin İngilizce kelimeleri kullanacak olursak, bunlar ‘morality’ ve ‘ethics’tir.
Ancak dilsel ve kültürel etkileşimlerin sonucu olarak, Türkçede de ‘moral’ ve ‘etik’ deyimleri zaman içinde kendilerine bir yer edinmişlerdir. Batı dillerinde kullanıldığı haliyle, ahlaki anlamdaki “moral”in kelime kökeni Latince ‘moralis’ kelimesidir.
Yani toplum içinde uygun davranış.
Moral ve etik deyimlerinin Türkçedeki kullanımına örnek verecek olursak, “Moral değerlerin çöktüğü bir toplum” veya “Etik kaygıları olan bir yönetici” dilimizde sıklıkla duyduğumuz ifadeler haline gelmiştir.
Moral yani Ahlak ve Etik arasındaki ayrımı şu noktalarda toplayabiliriz:
- “Moralite” veya “ahlak”, belli bir toplumdaki bireyler tarafından hoş görülen, uygun bulunan veya kabul edilen eylem kalıplarına ve insanların bu eylem kalıplarına ilişkin olarak yapmış olduğu iyi-kötü nitelemelerine ilişkindir.
-
- “Etik” kavramı ise pek çok felsefeci tarafından bireylerin ve toplumların sahip olduğu ahlak (moralite) üzerine düşünme veya irdeleme faaliyeti olarak tanımlar.
Bu nedenle Etik için zaman zaman “ahlak felsefesi” deyimi de kullanılır. Örneğin içinde bulunduğu toplumun standartlarına göre “ahlak sahibi” sayılan bir insan, yaşamına yön veren ahlak ilkeleri hiç sorgulamıyorsa, onun kafasından etik sorunların olmadığını söyleyebiliriz.
Genel olarak özetleyecek olursak, ahlakın kişilere veya toplumlara yani öznelliğe veya özneler-arası alana ait bir konu olduğunu etiğin ise görece olarak daha genel ve nesnel bir boyut içerdiğini söyleyebiliriz.