John Maynard Keynes, İngiltere’nin Cambridge kentinde doğdu. Babası da John Neville Keynes isimli ünlü bir iktisatçı olan Keynes, Cambridge Üniversitesi’nde ekonomi ve felsefe eğitimi aldı. Burada dönemin en ünlü iktisatçılarından biri olan Alfred Marshall’ın öğrencisi oldu.
Keynes, Birinci Dünya Savaşı sırasında İngiltere Hazine Bakanlığı’nda görev yaptı.
Bu görevi sırasında parasal konular üzerinde uzmanlaştı. Birinci Dünya Savaşı’nın ardından Almanya ile imzalanacak olan Versailles Antlaşması’nın toplantılarında İngiltere’yi temsil etti. Ardından Cambridge üniversitesinde dersler vermeye ve bazı mali kuruluşların yönetimlerinde görev almaya başladı. Bu dönemde ekonomi üzerine sürekli yazılar yazdı ve yayımladı.
Asıl şöhretini ise 1936 yılında yayımladığı “İstihdam, Faiz ve Paranın Genel Teorisi” adlı kitabıyla kazandı. 1929 Ekonomik Krizi’nin yarattığı sarsıntılar üzerine kurulan bu kitapla, o zamana kadar tartışmasız doğrular olarak kabul gören klasik iktisat teorisinin temellerini sarstı. Bu sarsıntı öylesine büyük etki yaratmıştı ki, Keynes’in ekonomiye katkıları “Keynesyen Devrim” olarak ifade edildi.
1929 Ekonomik Krizi esnasında kapitalizmin temel esası olan piyasa ekonomisi, klasik iktisatçıların ifade ettiği gibi kriz durumunda kendiliğinden dengeye ulaşamamıştı. Ancak Marksist iktisatçıların ifade ettiği gibi kriz durumunda dağılma noktasına da gelmemişti.
Kapitalist sistem kriz sonucunda batmamış olsa da onun krizden çıkabilmesi ancak devlet müdahaleleriyle mümkün olabilmişti. İşte bu devlet müdahaleleri büyük oranda John Maynard Keynes’in savunduğu fikirler çerçevesinde biçimlenmişti.
Keynes’in kitabında savunduğu fikirlere göre, klasik iktisat teorisinin savunduğu tam istihdam hali yani bütün üretim faktörlerinin üretimin emrinde kullanılıyor olması durumu genel geçer bir durum değil olsa olsa sadece bir tesadüftü.
Devlet bu önemli konuyu tesadüflere terk etmemeli ve gerektiğinde tam istihdamın sağlanabilmesi adına ekonomiye müdahale etmeliydi.
Keynes bu görüşleriyle o güne kadar ekonomi dünyasında geçerli olan “bırakınız yapsınlar” anlayışına kökten bir karşı çıkış ortaya koydu ve “Keynesyen İktisat” olarak ifade edilen yeni bir ekonomi anlayışı ortaya koydu.