Ekmek Karnesi uygulaması Türkiye’de tek parti iktidarı döneminde ve ikinci dünya savaşı sırasında yapılan bir uygulamadır.
Aşağıda yapacağımız kronolojik özetten de anlaşılacağı üzere, ekmek karnesi uygulamasına II. Dünya Savaşı’nın olağanüstü koşulları nedeniyle başlanmış, bir kişi için verilecek ekmek miktarı yetişkin, çocuk ya da ağır işçi olmasına göre değişiklik göstermiştir.
Ayrıca bu miktar, yine kanunun uygulanması sırasında da değişiklik göstermiştir. Bu uygulama, II. Dünya Savaşının bitmesinden yaklaşık bir yıl sonra kaldırılmıştır.
14 Şubat 1941 – Savaş ve yaşanan kıtlık nedeniyle tahıl stoklarına hükümetçe el konulmasına ilişkin kararname yayınlandı.
18 Şubat 1941 – Buğday ithalatı yapılamadığından ekmeklerin belirli bir oranda çavdar ve arpayla karıştırılarak üretilmesine karar verildi.
10 Aralık 1941 – Buğday ekimini teşvik için buğday alım fiyatları yükseltildi.
14 Ocak 1942 – Ekmek karnesi uygulamasına İstanbul’da başlandı. Buna göre kişi başına günlük istihkak 7 yaşına kadar olan çocuklar için çeyrek ekmek (187,5 gram), yetişkinler için yarım ekmek (375 gram), ağır işçiler için tam ekmekti (750 gram).
17 Ocak 1942 – Ekmek karnesi uygulaması 17 Ocak’ta Ankara’da başladı.
22 Ocak 1942 – Ekmek karnesi uygulaması 22 Ocak’ta İzmir’de başladı.
Nisan 1942 – Günlük ekmek istihkakı, yetişkinler için 150 grama düşürüldü.
Haziran 1942 – Günlük ekmek istihkakı yetişkinler için 300 grama çıkarıldı.
Eylül 1944 – Günlük ekmek istihkakı yetişkinler için 375 grama çıkarıldı.
Ocak 1945 – Günlük ekmek istihkakı yetişkinler için 450 grama çıkarıldı.
8 Eylül 1946 – Ekmek karnesi uygulaması kaldırıldı.